Tekrar birleşmesi mümkün olamayacak bir biçimde şangur şungur kırılarak parçalara ayrıldım. Hiç hesapta yoktu. Tam bir görünmez kazaydım. Bu denli kırılabileceğimi kimse beklemiyordu. Odanın orta yerinde güpegündüz tuz buz olmuştum. Evdekiler şaşkın ve endişeliydi. İçlerinden bir tanesi panikle: ''vallahi ben yapmadım'' dedi. Bir diğeri ise: ''odada bile değildim gördünüz.' diyerek Y’yi şahit gösterdi. Bozacının şahidi şıracıdır diyemedim. Malumunuz dudağımın parçaları halının üstündeydi dilim ise masanın altına kaçmıştı. Bay Z ise: ''Benim onu kıracak bir şey yapmam olanaksız.'' diyerek asil bir çıkış yaptı. Acaba burada olmayan biri yapmış olabilir miydi? Birinin kilometrelerce öteden ruhunu incitmek elbette olağan bir durumdu ama fiziksel bir parçalama mümkün müydü?İnsanlık bu kadar ileri gidebilir miydi? Hararetli bir tartışma başlattılar ve neden olmasın diye düşünüp şüphelileri bir bir gözden geçirdiler. Bütün oklar bay X’i gösteriyordu. E hadi o zaman bulup getirelim diyerek , beni öylece bırakıp olay mahallini terk ettiler. Uzun bir süre de dönmediler. Akşam vakti bay X’le beraber çıkıp geldiler. Parçalarımı incelemeye başladılar. Sakin görünen bay X ''kalbi de kırılmış mı?'' diye sordu .''Evet'' dedi bay Z, halının orta yerini işaret ederek. Bay X kırılan kalbime şaşarak baktı ve: ''Bir kalbi olduğunu doğrusu düşünmemiştim'' dedi. Bunun üzerine bayan S, bay X’i şiddetle kınadı. Kısa süren gerginlikten sonra bir kalbimin olmasının şaşkınlığını üzerinden çabuk atan bay X’in de yardımıyla hep beraber dağılan bütün kırıklarımı -halının koltuğun masanın altından neyim varsa- en küçük parçama kadar toplayıp özenle birleştirdiler de beni bir türlü bulamadılar. Olay mı talihsizdi yoksa ben miydim bahtsız olan pek kestiremediler ama nihayetinde bu olağan dışı kırılmayı açıklanması mümkün olmayan esrarengiz bir olay olarak kafalarına kaydettiler. Birleştirdikleri parçalarımla hatıra fotoğrafı çektirip olaysız dağıldılar.
MadamFiocre
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder