9 Mart 2012 Cuma

Bulantı


BULANTI


Dedim ki figüranım olur musunuz? Kabul ettiler. Ben sıkılmıştım figüran olmaktan. Aslında kendi filmimin başrol oyuncusu olma hikayesi işte. Uçabilir miyiz dedim sadece baktılar ama ben uçtum. Mavi devleri yendim. Azrail in dişinin renginden nefret ettim. Ama suratım sapsarı oldu. Beynimdekini sadece sakinleştirebiliyorum. Şimdilik bu yetiyor. Bir gün ölecek. Benden önce ölmesini istiyorum yani fazla zamanım yok. Ben misafirim. Hasta ziyaretine geldim. Bu dünya hasta. Bu ziyaret kısa sürmeli. Öyle derler. Benim bu dünyadan hep midem bulandı ama ben artık hiç kusamıyorum. Çocukken tüm dünyaya yetecek kadar kustum galiba. Kimse bilmiyor ama beni kaybedecekler. Hiçbir şeyin önemi yok bu yüzden. Ama bu film  hayat gibi boktan olmamalı. Süslemek lazım. Sürüyü toplamak onları bir sarsmak lazım. Hepsine aynı anda tecavüz etmek lazım. Ben istemedim böyle olmayı. Herkese gerçek beni gösteremeyeceğimi biliyorum. Ama belki intihar kalıcı bir hasar yaratabilir beyinlerinde. Ben sevmedim bu dünyayı. Hala düşünebiliyorken bu dünyanın sorumlusunu bulup konuşabilirim onunla. Belki mantıklı bir açıklama yapabilir bana. Anlaşabilirsek belki beni dünyaya geri bile gönderir. Ben hep üşürüm. Ölü gibi soğuğumdur hep. Ben ölüme en yakınım. İnsanları sevmeye kalkıştım. Hayatımın en büyük hatasıydı. Aşık oldum. Sadece acı çekmeme yaradı. İnsanlara düşüncelere bağımlı oldum sonra hepsini terk ettim. Sigaraya bile başladım ama beni kendine bağlayamadı. Belki bir gün uyuşturucuyu denerim. Altın bir vuruş yaparım dünyaya belki. Farklı bir yerde dünyaya gelseydim nedensizce yaşayabilirdim. Belki ilerisi diye bir şeyim olursa ilerde nedensizce yaşayabileceğim bir yere giderim. Derler ki hayattan intikam almak istiyorsan inadına yaşamalısın. Öyle bir şey yok. Hayat seni öyle bir acıtır ki neye uğradığını şaşırırsın. Çocukluğumdan beri her hareketimi çevredekilerin tepkisini ölçerek kontrol ettim. Ben hep dikkat çekmemeye çalıştım. Aptal insanlardan korktum. Yaptıklarımdan dolayı bana kötü davranmalarından  korktum. Ama bu aptal insanlar hiçbirini hatırlamayacaktı zaten. Çıkıp özgürce şarkı söylesem hiçbiri daha sonra bunu hatırlayamayacaktı. Sırf bu pislik insanlar yüzünden ben hayatımı yaşayamadım. Onların düşüncelerinin hiçbir  öneminin olmadığını çok geç anladım. Ben hep en iyi öğrenciydim. Ama şu an tek düşündüğüm o aptal okullarınızdan da derslerinizden de kurtulmak. Ben zekamı hiçbiri için kullanmadım. Sadece aklımda kalanlarla geçirdim o dönemleri. Herhangi bir çaba harcamadığım için kendimi tebrik ediyorum ama zamanımı onlara verdiğim için kendimi asla affetmeyeceğim. Benim hayatım siyaha boyanmış. Kim tarafından bilmiyorum. Ama buradan hiçbir şey güzel gözükmüyor.güneş bana hep zarar verdi. Ama ben doğmadan önce bana yaşattıklarını sevdim.bu dünyadaki bütün ilişkiler sahte. Kendimi hiçbirine ait hissetmiyorum. Şimdiye kadar tutunduğum ne varsa asılı kalmamı beklemeden koptu. Şu an yaşıyor olmamın bir sebebi var mı? Evet var. Şu an sadece plan yapıyorum gerçek  bir gidiş biletinin şatafatı için. Ama aslında bir plan da yapmamam gerek. Farkındayım sadece zamanı öldürüyorum. Bu zamana kadar hep başakları için öldürdüm şimdi biraz kendim için öldürsem bir şey fark etmez bence. Ben yetenekli biriyim. Ama benim ailem onu bile benden çaldı. Aile denen bir şey yok aslında bizim evde. Neyse o kadar şeyden sonra bu canımı sıktı devam etmeyeceğim. Turuncu bulutlar beni bekler.


Özge ÖZKÖK

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder